Pagina's

donderdag 3 november 2011

Tate Britain


In het gebouw dat te groot is om ons huis
te kunnen zijn volgen we de nummers
en lijnen tot in de ruimte waar een schaap

op sterk water leeft. Er hangen vlinders met spijkers
aan de muur en het water is blauw als de zee. 

Zo is er meer in de wereld dat ik niet begrijp.

In elke kamer zijn er mensen die foto’s nemen
van een schilderij. We blijven staan waar
Ophelia ligt tussen de bloemen en het groen.

Hij zegt dat het zo net een sprookje is, maar ik
ben dichterbij het water. Ik wijs naar de vrouw
die zonder haar camera niet wist hoe ze moest

kijken en herinner me hoe vaak ik Hamlet
niet heb gelezen. Hoe erg dat nu is. 



Ophelia - J. Everett Millais